Geç Antik Dönem olarak da adlandırılır.
Bu dönemde ilk olarak evlere ibadet yapılabilecek bölümler eklenmiştir. Kilise olarak eski yapılar kullanılmaktaydı. İlk zaman üretilen kiliseler bazilika şemasındadır. Çünkü bazilika plan şeması o dönemki yapı tipolojisi içinde kilise için en uygunuydu. Kilise şemaları bazilikadan türetmek yerine az da olsa anıt mezarlardan türetilerek dairesel de olabiliyordu. Bu şemada merkezin etrafındaki dolaşım aksına AMBRATORY deniyordu. Hristiyanlık yayıldıkça plan şeması da değişti.
Bazilikal tipteki kiliselerde apsis, transept, nef, narteks, atrium gibi bölümler bulunmaktaydı. Transept her kilisede yoktur.
Erken dönem kiliselerinde yan taraflarda vaftizhaneler oluyordu. Daha sonraki dönemlerde o kadar vurgulu ve mekansal yapılmıyordu. Geç dönemde çan kuleleri yapılmaya başlanmıştır. Bu kuleler Bizans karakteri katar.
Kilisede iç mekan bezemeleri önemlidir. Hz. İsa ve dini kişiliklerin yaşantılarını resmederler. İlk amaç güzelleştirmektir. Ayrıca yeni Hristiyan olmuş bir kişiye bu resimler üzerinden bilgi verirlerdi.
Kiliselerin çatısı erken dönemlerde genellikle ahşap konstrüksiyonlu beşik çatıdır. Orta nef örtüsü yan neflere göre daha yüksektir. Yükselen bölümün duvarında bulunan pencereler Klerfstorx olarak adlandırılır.
Kubbelerin oluşması, kasnakların yükselip kuleleşmesi daha çok Bizans karakteridir.
