Tarihi yapıların strüktürel performansı ve dayanımını belirlemek için sayısal (analitik) model hazırlarken hangi adımlara göre hareket edilmelidir? 

1. Ayrıntılı rölöveler sağlanmalıdır. Taşıyıcı sistem elemanlarının kesit boyutları ve malzeme nitelikleri, metal bağlantı çubuklarının olup olmadığı vb. bilgiler ile yapının strüktürel kapasitesi doğru bir şekilde elde edilmelidir.

2. Yapının taşıyıcı sisteminin mevcut durumu dikkatli bir şekilde gözlemlenmeli; çatlaklar, malzeme bozulmaları, aşırı deformasyonlar ve mesnet çökmeleri. 

3. Yapıya etki eden çevresel etkilerin ve yüklerin değerleri tam olarak hesaplanmalı ve analiz sırasında doğru olarak uygulanmalıdır. 

4. Yapı elemanlarının malzeme özelliği için değerler, ya örnek alınarak laboratuvarlarda hesaplanmalı ya da benzer yapılar için daha önce yapılan çalışmalar sonucu üretilmiş ve uluslararası literatürde öngörülen bağlantılardan yararlanılarak elde edilir veya yürürlükteki şartnameler dikkate alınarak seçilir. 

5. Taşıyıcı sistem arasındaki etkileşim ve elemanların birleşme noktalarındaki yük aktarım mekanizması dikkatli bir şekilde incelenmelidir. 

6. Sayısal model hazırlanırken ne tür elemanların kullanılacağına dikkat edilmelidir. Çizgisel, yüzeysel veya hacimsel elemanlardan seçilerek ilerlemelidir.

7. Sayısal model hazırlandıktan sonra olası Bütün yük durumları ve çevresel etkiler altında hesaplar yapılmalıdır. Sayısal model yapının temel strüktürel davranışını sergilediği için, öncelikle kendi ağırlığı ve sabit yükler altında bir hesap yapılarak model kontrol edilebilir. Öngörülen şekilde davranması modeli doğrular. Ayrıca taşıyıcı sistemin zayıf noktaları bu kontrolü sırasında kolaylıkla saptanabilir. Grafiksel renklendirilmiş görseller elde edilerek sonuçlar görünüp kılınabilir ve değerlendirilir.

Kaynak: ÜNAY, A.İ., "A Method For Evaluation of The Ultimate Safety of Historical Masonry Structures" Unpublished PhD. Thesis, Middle East Tecnical University, Department of Architecture, Ankara, June, 1997.

1. GİRİŞ

İletişim ve bilgi teknolojilerindeki gelişmeler, sermayenin birikim ve dolaşım biçimindeki değişimler, emek sürecindeki dönüşümlerle birlikte üretim pratikleri, üretimin organizasyon şeması, üretim sürecine dahil olan aktör, aktörlerin motivasyonları, refleksleri ve kullandıkları araçlar değişmiştir. Dolayısıyla üretim mekanı da değişmiştir. 1970'lere kadar fordizm başat üretim modeli iken, 1980'lerin başında postfordist üretim modeline geçilmiştir. 2000li yıllarda ise müşterek / katılımcı / paylaşımlı ofis alternatifleri yaygınlaşmıştır. Bu bağlamda proje kapsamında müşterek ofise mekan aranmıştır. Özel ve kamu olmak üzere farklı sektörlerin aktif olarak faaliyet gösterdiği iş merkezi, yönetim merkezi ve geleneksel ticaret merkezi olan Konak'ta çalışılmıştır. Tüm bu rollerin temeli bölgenin tarihte ev sahipliğini yaptığı 1923 İktisat Kongresinde atılmıştır. Bölgenin hafızasını devam ettirmek ve müşterek çalışmaya teşvik etmek amacıyla İktisat Merkezi önerilmiştir.