Antik Yunan'da heykelsi mimari (kütle ve cephe plastiğinin etkileyiciliği) görülürken Antik Roma'da bununla birlikte iç mekan nitelik ve nicelik olarak önem kazanmıştır. 

Yunanlılar katı kurallarla yapı elemanlarının kullanım yerleri ve soyut anlamlarını değiştirmezdi. Romalılarda esneklik vardı. Esas anlamın yanı sıra veya ondan bağımsız olarak farklı yerlerde, biçimlerde kullanım başlamıştır. 

Yunan mühendisliği sınırlı eğrisel yapılar ve strüktürler sağlamıştır. Roma mühendisliğinde gelişmişler ve kullanımları yoğunlaşmıştır.